Priština, 26. novembar 2025.
Vršilac dužnosti premijera Republike Kosovo, Albin Kurti, učestvovao je na otvaranju izložbe „Vreme transformacije – Kosovo 1968-1981: Dokumenti i dokazi “, koju je organizovala Državna arhivska agencija Kosova (KANU), a koja se održava u Nacionalnoj biblioteci.
U prigodnom govoru, premijer Kurti je pred prisutnima rekao da, upravo kao i naslov izložbe, bio i period od 1968. do 1981. godine, kada je albanska omladina, istovremeno sa demonstrantima u Pragu, koji su otvorili put za poglavlje liberalizma, i Parizu, koji se od studentskog pokreta pretvorio u društvenu revoluciju, ustala u protestima zahtevajući slobodu, svoja prava i pre svega, skandirajući „Univerzitet“ i „Samoopredeljenje“.
Demonstracije iz 1968. godine, rekao je dalje premijer Kurti u svom govoru, otvorile su put unapređenju kulturnih i političkih prava Albanaca u Jugoslaviji, ali, s druge strane, bile su i događaj iz kojeg je rođena čitava generacija neumitnih aktivista, od kojih su mnogi završili u zatvoru, poput Adema Demaçija i Rexhepa Male.
On je rekao da iako su godine za Kosovo nakon autonomije 1974. godine, koja je Kosovo uzdigla na nivo autonomne i konstitutivne pokrajine Jugoslovenske federacije, bile naizgled prosperitetne i mirne, one su se urušile kao rezultat ugnjetavanja, eksploatacije i diskriminacije, jer, iako je ekonomski razvoj krenuo, nejednakost i nedovoljna zastupljenost Albanaca na Kosovu i šire su nastavile da se produbljuju.
„U proleće 1981. godine, tokom marta i aprila te godine, prvo studenti Univerziteta u Prištini, a zatim radnici i široke narodne mase, ustali su u nizu protesta, što je označilo još jedan prekretni događaj u novoj istoriji Kosova“, rekao je premijer Kurti, dodajući dalje da se istorija ovih godina i ove transformacije može pročitati u dokumentima izloženim tamo među dokumentima koje je odabrala Državna arhivska agencija Kosova.
I gledajući ove dokumente, premijer je naglasio da vidimo koliko je važno ulaganje u naše arhivske institucije, kako u infrastrukturu tako i u tehnologiju, a istovremeno i negovanje kulture arhiviranja, kao institucionalne tradicije. „Arhivi naše države, pored toga što nam govore kakva je bila prošlost u obliku dokumenata i snimaka, istovremeno podstiču naše društvo da čuva što više evidencije, da dokumentuje što više za one koji će doći posle nas, onako kako su oni koji su bili pre nas činili za našu generaciju“, rekao je on.
Na kraju svog govora, premijer Kurti je rekao da, dobro proučavajući i učeći odakle dolazimo, znamo kako da se direktno, brže, jasnije krećemo ka mestu odakle smo krenuli, stoga, arhive naše države, pored toga što nam govore kakva je bila prošlost u obliku dokumenata, snimaka i zapisa, istovremeno podstiču naše društvo da vodi što više evidencije, da dokumentuje što više za one koji će doći posle nas, onako kako su oni koji su bili pre nas činili za našu generaciju.
On je pozvao je sve građane da posete ovu izložbu, jer će tu pronaći stvari koje će vam omogućiti da saznate više i naučite još bolje.
Ceo govor premijera Kurtija:
Poštovana direktorka Nacionalne biblioteke, gđa Blerina Rogova Gaxha,
Poštovani direktore Državne arhivske agencije Kosova, g. Bekim Aliu,
Poštovani profesori i studenti,
Dame i gospodo,
Poštovani prisutni,
Kao što je ova izložba nazvana, „Vreme transformacije“, takav je zaista bio i period od 1968. do 1981. godine. Ove dve godine, dakle ’68. i ’81., su dve ključne i prelazne godine u političkoj istoriji Kosova, i stoga transformativne. U proleće 1968. godine, kada su ulice Praga, tadašnje prestonice Čehoslovačke, bile ispunjene demonstrantima, otvarajući put za poglavlje liberalizma, i kada je dalje na zapad, omladina Pariza takođe preplavila ulice francuske prestonice i Revoluciju, u pokretu Maja ’68, koji se od studentskog pokreta pretvorio u društvenu revoluciju, istovremeno, albanska omladina ovde u Prištini, glavnom gradu Kosova, ustala je u protestima zahtevajući slobodu, svoja prava i pre svega, skandirajući „Univerzitet“ i „Samoopredeljenje“.
Demonstracije 1968. godine otvorile su put unapređenju kulturnih i političkih prava Albanaca u Jugoslaviji. Ali, s druge strane, bili su i događaj koji je iznedrio čitavu generaciju neumitnih aktivista, od kojih su mnogi završili u zatvoru, poput Adema Demaçija i Rexhepa Male.
Naizgled mirne i prosperitetne godine za Kosovo nakon autonomije 1974. godine, koja je Kosovo uzdigla na nivo autonomne pokrajine i konstitutivnog dela Jugoslovenske federacije, urušene su kao rezultat ugnjetavanja, eksploatacije i diskriminacije. U ovom slučaju, iako je ekonomski razvoj krenuo, nejednakost i nedovoljna zastupljenost Albanaca na Kosovu i šire su se nastavile produbljivati.
U proleće 1981. godine, tokom marta i aprila te godine, prvobitno studenti Univerziteta u Prištini, a zatim radnici i široke narodne mase, ustali su u nizu protesta, što je označilo još jedan prekretni događaj u novoj istoriji Kosova.
Kao što su demonstracije iz 1968. godine, tako su i demonstracije iz 1981. godine stvorile svoju generaciju političkih i patriotskih aktivista, od kojih su mnogi takođe završili kao politički zatvorenici na mnogo, mnogo godina.
Istorija ovih godina i ova transformacija čitljiva je u dokumentima koji su danas ovde izloženi pred nama, a među ovim dokumentima koje je odabrala Državna arhivska agencija Kosova, nesumnjivo postoje oni koji nam govore našu pravu istoriju, ali istovremeno nam pokazuju i potiskivanje naše istorije u ovom periodu. Dakle, dokumentacija prošlosti na ovoj izložbi dolazi nam na presavijen način, s jedne strane naša istorija, a s druge strane kako je naša istorija bila zabranjena generacijama pre nas da je uče kao takvu.
Budući da je poznato da dobro proučavajući i učeći odakle dolazimo, znamo kako da se krećemo uspravnije , brže, jasnije odakle smo krenuli. Stoga smo imali potisnutu istoriju, koja danas uspeva da cveta u Arhivam Kosova, a ne samo u našoj nezavisnoj državi u našoj demokratskoj Republici. Gledajući ove dokumente, vidimo koliko je važno ulagati u naše arhivske institucije, kako u infrastrukturu, tako i u tehnologiju, a istovremeno negovati kulturu arhiviranja, kao institucionalnu tradiciju. Dakle, arhivi naše države, pored toga što nam govore kakva je prošlost bila u obliku dokumenata i snimaka, istovremeno podstiču naše društvo da čuva što više zapisa, da dokumentuje što više za one koji će doći posle nas, onako kako su oni koji su bili pre nas činili za našu generaciju. Dakle, svaki dokument, svaka fotografija, svaki audiovizuelni snimak koji su proizvele i objavile javne institucije, ali nesumnjivo i privatna lica, dakle svaki pisani materijal, zvanični ili ne, koji pokazuje legalni ili ilegalni deo ovog 13-godišnjeg perioda, 1968-81, predstavlja arhivsku građu koju treba da ispitaju, s jedne strane naše institucije, a s druge strane naši istraživači, koji na ovaj način nesumnjivo imaju koristi od izuzetno vredne građe za dalje ispitivanje. Tek kada vidimo ove dokumente prošlosti, postajemo svesni važnosti dokumenata sadašnjosti, koji moraju biti sačuvani za budućnost, za generacije koje dolaze i za našu istoriju kao države Kosovo i kao albanske nacije.
Zahvaljujem vam svima što ste ovde i dozvolite mi, uz zahvalnost arhivama i biblioteci, da pozovem sve građane da posete ovu izložbu, jer će s jedne strane naučiti ono što već znaju, ali postoji velika mogućnost da će videti i stvari koje će im pomoći da znaju više i uče još bolje.
Hvala vam!
